Dit najaar schrijft Mylene een column serie over de voor- en nadelen van introvert zijn. Zie hier aflevering 2, over dat introverten stiekem blij zijn met Corona maatregelen.
Corona, het enige woord dat ik eigenlijk heb opgevangen in 2020. Iedereen is bang voor het virus, de meeste blijven zoveel mogelijk thuis en gebruiken de 1,5 meter regel om het risico van Corona op te lopen te verkleinen. Iedereen is chagrijnig. Ze willen weer terug naar hoe het was, een knuffel geven aan een geliefde of zonder een mondkapje in de trein te zitten. Toch is niet iedereen negatief over Corona: wij introverten, wij vieren feest!
Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk is het eng om tijdens een pandemie te leven. Het dodental wordt steeds groter en hijgt in je nek. Deze pandemie is spannend, maar aan het einde van de dag kan ik alleen maar denken: ‘‘wat ben ik enorm blij dat ik geen handen van vreemden meer hoef te schudden!’. Misschien is het een beetje grof, maar het zijn de kleine dingen waar een introvert gelukkig van kan worden. Ik hoef niet meer blij te kijken als een vreemde langs loopt omdat ik, net als de rest, toch een mondkapje op heb. Mensen spreken elkaar nu minder aan op straat, waardoor ik rustig over straat kan en zelfs stiekem glimlach onder mijn mondkapje.
Veel introverten, die ik gesproken heb, herkennen zich hierin. We hoeven niet meer in contact te komen met vreemden en dat is een enorme opluchting. Ondanks dat er zoveel regels zijn rondom het Coronavirus (wat je claustrofobisch kan maken) voelen wij ons juist vrij. Hoe meer ik ging praten over mijn eigen ervaring hiermee, hoe meer reactie’s ik erop kreeg. Toegegeven, de meeste mensen waar ik mee omga zijn introverten. Hun reacties waren veel hetzelfde: Corona is stom, maar het heeft ook zijn voordelen. Mijn zoektocht heb ik alleen niet stopgezet bij de introverten. Sinds dat ik ben gaan studeren heb ik mijn cirkel uitgebreid en ben ik heel voorzichtig sociaal gaan worden. Hoe socialer ik werd, hoe meer mensen ik leerde kennen. Tegenwoordig leer ik steeds meer extraverten kennen. Vaak hoor ik van hen in deze tijd dat ze zo graag weer naar hun vrienden willen gaan, nieuwe mensen willen leren kennen en vooral hun woord kwijt willen. Het viel mij op, dat dit niet het enige was waar ze over praatte. Per ongeluk ving ik ook op dat ook zij voordelen hebben gevonden in Corona. ‘Het liefst schud ik ook geen hand van een vreemde,’ vertelde een vriend van mij.
Maar goed, voor ons (de introverten) is het dus groot feest! We kunnen eindelijk een beetje ademen. We krijgen tijd om aan onszelf te werken in plaats van dat de mensheid ons dwingt om anders te worden. Mijn hele leven heb ik negativiteit gehoord over introvert zijn, extraverten kregen voorrang. De mensheid zien hen eerder. Nee, jaloers ben ik niet. Ik hoef niet altijd in de spotlight te staan, dat zou voor mij te veel moeite zijn. Nu dat ik mijn label van mij af wil gooien, probeer ik wel af en toe om de hoek te kijken. Of iemand geïnteresseerd is in wat ik te zeggen heb. Soms is dat zo en dan heb ik een goede dag. En soms, kijkt er niemand naar mij om. Dan kan ik nog wel eens tegen mijzelf vertellen dat ik niet genoeg ben. Toch vind ik mijzelf altijd weer aan het zoeken, zoekend naar een vonk van hoop. Al is het maar een luisterend oor.
Hoe gek het ook klinkt, Corona helpt mij hierin. Ik kan op mijzelf zijn, afstand houden van mezelf en anderen. Als ik eenmaal op adem ben gekomen en het virus ons heeft verlaten, stap ik op een nieuw persoon af.
